Nang Namulat Ang Kanyang Mata

Kabanata 97 “Kung may sakit ka, manatili ka lang sa bahay at magpahinga.”

Pagkasabi ni Avery ay tumalikod siya para kumuha ng baso at nagsalin ng tubig.

“Mas maganda ako ngayon.” Tinanggal ni Elliot ang kanyang scarf.

“Yan ang sinabi mo kahapon.” Uminom si Avery ng tubig at nilapag ang baso. Pagkatapos, pumunta siya sa sala at nakita ang mga regalo sa sahig.

Tanong ni Avery, “Para saan ang mga ito?”

“Hindi magandang pumunta nang walang dala.” Nag-isip siya ng ilang segundo at iniba ang usapan, “Ngayon ko lang nalaman na bumalik ka kagabi.”

“Nagpunta ka ba dito para lang sabihin ito?” Lumapit si Avery sa sofa at umupo, tinitigan ang manipis niyang mukha gamit ang mga mata niyang almond.

Mahigit isang metro ang distansya sa pagitan nilang dalawa.

“Kami ni Chelsea—”

Avery sa kanya, “Hindi ako interesadong

ang malamig nitong mukha, at lihim siyang nakaramdam ng

Charlie sa susunod?” Tumingin siya sa kanya at sinabing, “Elliot, kahit na malinlang ako sa kanya, ako mismo ang magdurusa sa mga kahihinatnan.

lalo siyang nagpunta at ginawa ito. Itinikom ni Elliot ang

at nakita ang almusal na iniwan ng kanyang ina sa food warmer para sa kanya. Pagkatapos, kumuha siya ng tinapay at bumalik sa upuan niya sa sofa. Sarap niyang kumain, at pinagmamasdan siya ng

mabusog si Avery ay muli itong tumingin sa kanya. “Kung wala nang

kong manatili para sa tanghalian,” sabi ni

paano siya tatanggihan. Tutal, kainan lang

ka nang manatili at kumain! Lalabas ako!” Tumayo si Avery

na ba uuwi?” Tumayo si Elliot mula sa sofa

si Avery, “Ito ang aking

ba ang mama ko sayo

mahina siya ngayon, at mas mabuting magpahinga na siya at magpagaling. “Walang kinalaman sa ibang tao ang

itinuturing na “katugma”?” Pumasok si Elliot sa kwarto at isinara ang

kama at isang aparador, napakaliit ng silid na