Nang Namulat Ang Kanyang Mata

Nang sandaling makita ni Cole ang nangyari sa kalagitnaan ng kanyang pagdadrama, bigla siyang namutla at napaatras sa sobrang kaba. 

“Avery…ah ang ibig kong sabihin, Auntie Avery… malalim na ang gabi kaya…kaya hindi ko na kayo iistorbohin pa ni Uncle Elliot. Mauuna na ako!” 

Nangangatal at ga-butil ang pawis ni Cole habang nagsasalita at walang anu-ano, kumaripas siya ng takbo palabas ng silid. 

Maging si Avery ay hindi rin alam kung anong gagawin niya – sobrang bilis ng tibok ng kanyang puso at nanginginig ang kanyang buong katawan sa kaba. 

Gi…gising si Elliot? Hindi ba… mamatay na siya? 

Gusto sana ni Avery na kausapin si Elliot, pero hindi niya rin alam kung bakit walang boses na lumalabas mula sa lalamunan niya. Gustuhin niya mang lapitan ito para tignan kung totoo ba ang nakikita niya, pero hindi siya makagalaw. 

Nangibabaw ang takot kay Avery kaya napakaripas siya ng takbo pababa ng hagdanan. 

“Mrs. Cooper! Gising na si Elliot! Dumilat siya!” Sigaw ni Avery. 

Nang sandaling marinig ni Mrs. Cooper ang sinabi ni Avery, walang anu-anong kumaripas siya ng takbo paakyat. 

“Araw-araw na dumidilat si Master Elliot, MAdam, pero hindi ibig sabihin ‘nun ay gising na siya. Tignan mo, hindi pa rin siya nagrerespond sa kahit anong sabihin natin ngayon.” Magalang na paliwanag ni Mrs. Cooper. Huminga ito ng malalim at nagpatuloy, “Ang sabi ng mga doktor, sobrang liit nalang daw ng tyansa ng mga kagaya ni master na mala-gulay na magising pa.” 

Pero sa kabila ng paliwanag ni Mrs. Cooper, nanatili pa rin ang kaba kay Avery kaya aligaga niyang sinabi, “Pwede bang matulog ako ng nakabukas ang ilaw? Natatakot kasi ako eh.” 

“Oo naman,” Nakangiting sagot ni Mrs. Cooper. “Matulog ka rin kaagad. Kailangan mo pang bumisita sa mansyon bukas, gigisingin kita ng maaga.” 

“Okay,” Sagot ni Avery. 

Cooper, nagpalit lang si Avery sa kanyang pajamas at dumiretso na rin siya kaagad sa

siya sa tabi ni Elliot habang tinitigan ang napaka gwapo nitong mukha. Hindi nagtagal, dahan-dahan niyang

Tanong ni Avery, pero kagaya ng inaasahan,

bigla siyang nakaramdam ng sobrang lungkot. Kumpara sa

ni Cole ang lahat ng kayamanan mo. Paano ka matatahimik sa kabilang

ni Avery, dahan-dahang

at sobrang bilis nanaman ng tibok ng puso

nakakarinig pa rin naman ang tao kahit na mala-gulay na ito. Ibig sabihin… narinig niya ang

siyang humiga sa tabi ni Elliot. Sobrang daming tumatakbo sa isip ni Avery

Foster ngayon, at wala ng kahit sino ang pwedeng bumully sakanya –

na mamatay si Elliot, ano nalang ang gagawin sakanya ng mga

ni Avery

ang pagiging Mrs. Foster para mabawi ang

ng mga taong umapak sakanya ay

…… 

alas-otso ng umaga kinabukasan, sinamahan ni Mrs. Cooper si Avery sa mansyon ng nanay nbi

kaya isa-isa niyang

ugaling pinakita ni Avery – ang isang masunuring bata ay

ang tulog mo kagabi, Avery?” Nakangiting tanong ni

naman po.” Nahihiyang sagot ni

naman si Elliot? Hindi ka naman niya naistorbo

gwapo ngunit walang malay na mukha ni

nito kaya noong malalim na ang tulog niya, hindi