Nang Namulat Ang Kanyang Mata

Kabanata 951

Kabanata 951
Marahil ay naramdaman ni Eric na may responsibilidad siyang tulungan si Avery na aliwin ang mga babaeng panauhin, kaya naman pinaunlakan niya ang kanilang mga kahilingan para sa mga litrato, autograph, at pangkalahatang maliit na usapan.
Wala man lang siyang oras para uminom ng tubig.
“Bakit hindi mo siya tawagan para kumagat!” sabi ni Avery kay Mike. “Huwag mong subukang maging nakakatawa. Hindi man lang niya ako papansinin,” bumuntong-hininga si Mike, “Masyado siyang guwapo, kaya hindi nakakapagtakang makaramdam ng pananakot si Elliot.”
“Paano mo nalaman na si Elliot ay nakakaramdam ng pananakot?” Nabigo si Avery na makita kung paano iyon nangyari.

“Hindi ba sa tingin mo ay nagbihis si Elliot na parang paboreal ngayon?” Panunukso ni Mike, “Hindi yata siya nagbihis nang napakaganda para sa lahat ng maliliit na bata na ito?”,
Hindi napigilan ni Avery na matawa. “Manatili ka rito at alagaan ang maliliit na bata. Titingnan ko si Robert.” “Dalhin mo siya dito kung gising siya!” sabi ni Mike.
“Oo. Hindi pa siya nakakapunta sa lugar na napakaraming tao! I wonder kung matatakot siya.” Sabi ni Avery, saka siya humakbang patungo sa exit ng banquet hall.
Nang buhatin niya si Robert at bumalik sa banquet hall, nakasalubong niya si Jun at Tammy na sa wakas ay dumating na.
“I’m sorry kung natagalan kami, Avery,” paumanhin ni Jun. “Mauna ka!” Binitawan ni Tammy ang kamay ni Jun. Gusto niyang magkaroon ng pribadong chat kay Avery.
Naintindihan naman ni Jun at naglakad na siya papunta sa banquet hall.
“Kayong dalawa ba…” Hindi na napigilan ni Avery ang sarili na tumingin pa nang tumingin siya sa mukha ni Tammy.
“Buntong-hininga! Uminom ako ng alak kagabi dahil gusto kong subukan at tingnan kung hindi ako matatakot kapag lasing ako, pero…” Umiling si Tammy.
“Ganoon ba kalala?” Kumunot ang noo ni Avery. “Huwag kang mag-alala, Tammy, normal lang na magkaroon ng psychological barrier na iyon. Naniniwala akong malalampasan mo ito ng dahan-dahan.” “Hindi naman ganoon kalala… Uminom kami ng alak kagabi, kaya hindi ako natakot. Pero na-short-circuited yata ang utak niya or something kasi nagpatugtog siya ng music para i-smooth ang mood ko. You know what, hindi na ako nakaramdam ng takot nung tumugtog siya ng thatze song.” Hindi inaasahan ni Avery na magkakaroon ng napakagandang epekto ang musika. “Anong kanta iyon? Pakikinggan ko ito sa susunod na malungkot ako.” “Baby Ducky Boo-Boo-Quack.” Hindi nakaimik si Avery.
The Novel will be updated daily. Come back and continue reading tomorrow, everyone!

Comments ()

0/255