Kabanata 1140

Nang magising si Avery mula sa matinding kalungkutan, lumubog na ang paglubog ng araw sa labas ng bintana, at ang paglubog ng araw ay kumikinang sa pulang kalahati ng kalangitan. Kinuha niya ang phone niya at tinignan ang oras.

Alas singko y media na ng hapon.

Wala na si Elliot sa kwarto.

Huminga siya ng malalim at nagpadala ng mensahe kay Cole: [Did you took Adrian to check?]

Matapos ipadala ang mensahe, itinulak ang pinto.

Bumungad sa kanya ang munting mukha ni Layla.

“Ma, gising ka na ba? Bakit ang tagal mong natulog?” Nakita ni Layla ang kanyang ina na gising at agad na pumasok sa kwarto, “I’m here to call you for dinner.”

Ibinaba ni Avery ang telepono, itinaas ang kubrekama, at umupo.

“Layla, sanay ka pa bang lumipat sa bahay ni Daddy? Marami pa kaming mga bagahe sa aming bahay. Kung hindi ka sanay, pwede tayong bumalik sa bahay natin anytime.” Bumangon si Avery sa kama at nagsuot ng sapatos.

ng bahay ni Tatay, at mas maraming bagay ang

mahirap tanggapin ng iyong kapatid ang lugar na

Ang paaralan ay nagsasagawa ng kumperensya ng magulang at guro.

si Avery: “Gusto mo bang pumunta ang

Ang ganda mo.” Napangiti ang gilid ng bibig ni Layla, at

natin mahuhusgahan ang mga tao sa kanilang hitsura!” Pagkatapos maghugas ng mukha ni Avery, mas naging

nakita ang salamin na puso ni Elliot. Habang tumatagal ang pakikisama ko sa

dahil tumatanda na

sa masamang tingin ng tatay ko. Iniisip ko lang na medyo seryoso siya, at baka matakot ang mga guro natin.” Nagmakaawa si Layla, “Kaya Mom, pumunta ka sa kumperensya

Sabihin mo sa

mag-ina sa master

binati sila sa ibaba ng isang

niya sa pamamagitan lamang ng pagtingin

meeting ni Layla bukas, sabay na tayo!” Iminulat ni Elliot ang kanyang mga

si Avery kay Layla: “Paano kung sasama

sinabi ng guro na isang magulang

mo.” Gustong-gusto ni Elliot na pumunta sa parent-teacher meeting ng kanyang anak, ngunit nakikita niya sa mukha ng kanyang anak na gusto ng kanyang anak na dumalo si

The Novel will be updated daily. Come back and continue reading tomorrow, everyone!

Comments ()

0/255