Nang Namulat Ang Kanyang Mata

Matigas siyang nakatayo sa kinatatayuan, nakakuyom ang kanyang mga kamay sa mga kamao, tahimik na tumulo ang mga luha.

Ang kalungkutan at kahihiyan ngayon, hinding-hindi niya makakalimutan.

Kung may pagkakataon pa sa hinaharap, hinding-hindi niya makakalimutan ang kahihiyang dinanas niya ngayon!

Pagkaraan ng ilang sandali, bumuhos ang ulan, na humatak kay Norah mula sa poot at sakit patungo sa katotohanan.

Mabilis na pumatak ang ulan mula sa kanyang ulo. Dahil walang tao ang bahay sa buong taon, at luma na ang bahay, bumuhos ang ulan.

At mayroong higit sa isang lugar kung saan tumagas ang ulan.

Gamit ang madilim na ilaw, sinuri niya ang bahay, at mayroong hindi bababa sa sampung lugar na umaagos ang ulan.

Dali-dali niyang hinanap ang isang palanggana ng tubig at balde, at dali-dali itong inilagay sa butas na lugar para mag-ipon ng tubig.

Sa sandaling ito, lumiwanag ang screen ng kanyang mobile phone sa kama, at isang mensahe ang pumasok.

Kasabay nito, sa labas ng isang tindahan sa sentro ng lungsod.

na pagbuhos ng ulan sa kanyang harapan, at hinila ng kanyang maliit na kamay ang jacket ng

kotse. Pero isa lang. Ihahatid ko

bodyguard ay hinubad nito ang jacket at binalot

ng malaki, maitim at makintab na mga

siya ng bodyguard ng ‘whoosh’ at tumakbo patungo sa parking

din natin!” Gustong subukan ni

ko ang kapatid niya, mas masaya siya, at gusto niyang kaladkarin ang

ng oras na magbasa, hindi lang siya sasabihin ng

hinawakan na ni Layla ang kamay niya at

happy! I’m so happy in the rain! Mas masaya pa sa ulan kasama

si Hayden: “Huwag kang umiyak kung nilalamig ka

may sipon! Uminom ka na lang ng gamot kapag may sipon ako! Akala mo bata ako! Malalaki

tiningnan kung hindi siya basa, at nakahinga siya ng

at inikot ang ulo, pagkakita kay Layla at Hayden na tumatakbo

magkapatid sa sasakyan, at agad na inalalayan ni Hayden