Nang Namulat Ang Kanyang Mata

Matigas siyang nakatayo sa kinatatayuan, nakakuyom ang kanyang mga kamay sa mga kamao, tahimik na tumulo ang mga luha.

Ang kalungkutan at kahihiyan ngayon, hinding-hindi niya makakalimutan.

Kung may pagkakataon pa sa hinaharap, hinding-hindi niya makakalimutan ang kahihiyang dinanas niya ngayon!

Pagkaraan ng ilang sandali, bumuhos ang ulan, na humatak kay Norah mula sa poot at sakit patungo sa katotohanan.

Mabilis na pumatak ang ulan mula sa kanyang ulo. Dahil walang tao ang bahay sa buong taon, at luma na ang bahay, bumuhos ang ulan.

At mayroong higit sa isang lugar kung saan tumagas ang ulan.

Gamit ang madilim na ilaw, sinuri niya ang bahay, at mayroong hindi bababa sa sampung lugar na umaagos ang ulan.

Dali-dali niyang hinanap ang isang palanggana ng tubig at balde, at dali-dali itong inilagay sa butas na lugar para mag-ipon ng tubig.

Sa sandaling ito, lumiwanag ang screen ng kanyang mobile phone sa kama, at isang mensahe ang pumasok.

Kasabay nito, sa labas ng isang tindahan sa sentro ng lungsod.

Napatingin si Layla sa patuloy na pagbuhos ng ulan sa kanyang harapan, at hinila ng kanyang maliit na

sa kotse. Pero isa lang. Ihahatid ko muna si Robert sa kotse, tapos

ay hinubad nito

isang pares ng malaki, maitim at makintab na mga

ng ‘whoosh’ at tumakbo patungo sa parking lot

natin!” Gustong subukan ni Layla ang

nasa tabi ko ang kapatid niya, mas masaya siya, at gusto niyang

hindi lang siya sasabihin ng kanyang

nag-iisip si Hayden, hinawakan na ni Layla

happy in the rain! Mas masaya pa sa ulan kasama si kuya!” Excited

walang magawa si Hayden: “Huwag kang umiyak kung

na lang ng gamot kapag may sipon ako! Akala mo bata ako! Malalaki na ako!” Walang

hindi siya basa, at nakahinga siya ng maluwag nang marinig ang sigaw

at inikot ang ulo, pagkakita kay Layla at Hayden na

magkapatid sa sasakyan, at agad na inalalayan ni Hayden si Layla na