Nang Namulat Ang Kanyang Mata

Avery: “Napaka-exaggerated ba? Gusto mo bang humanap ng psychiatrist para sayo?”

Elliot: “Avery, hindi mo ba talaga naiintindihan ang sinasabi ko?”

“Hindi ko maintindihan! Sa tingin ko ay medyo normal ka, bakit mo tinatawag ang iyong sarili na isang basura?” Niyakap ni Avery ang bewang niya at biglang nagising, “I see! Pag-isipan mo yan!”

Elliot: “???”

Avery: “Ang pinsala sa utak ay hindi maliit na bagay. Hindi ka maaaring maging pabaya. Hindi mo pa nare-review! Maghintay para sa susunod na pagkakataon upang suriin ang mga resulta. Huwag isipin ang gulo sa ngayon. Alagaan mong mabuti ang iyong pinsala. Kapag naka-recover ka na sa injury mo, magagawa mo na ang lahat ng gusto mo, at siguradong hindi kita paghihigpitan.”

Elliot: “Hindi… Diba sabi mo bumalik ka para suyuin ako kahapon ng umaga?”

“Oh, sinasabi ko na!” Hindi inaasahan ni Avery na napakaganda ng kanyang memorya, “Nakalimutan ko kung hindi mo sinabi. Hahaha!”

Ngumiti si Avery, tumayo sa tiptoe, at hinalikan siya sa pisngi.

“Ayan yun?” Inabot ni Elliot at hinawakan ang mukha, hindi pa nakuntento.

Avery, pinulupot ang kanyang mga braso sa kanyang leeg, ang kanyang mga binti ay nakakapit sa

ng bodyguard na naka-duty ang eksenang ito

ilalim ng normal na

pang bata?” Nakipag-chat

nakatali ang amo

Sterilized ba talaga? Hindi pa

amo sa pamilyang ito? At ang amo ay mayroon nang tatlong

Napakahalaga ng sakripisyo ng amo natin

mo ba nanay na ang amo natin? Ligasyon lang, hindi hiwa, kaya nag-aalala ako sayo. Hindi nag-alala si

…

Robert kaninang

sa umaga, uminom muna siya ng gatas at nag-almusal, at pagkatapos ay

kahapon, gusto pa rin ni Robert

tayong pumunta sa bahay

okay! Ate, tara na!” Hindi na hinintay ni Robert na