Nang Namulat Ang Kanyang Mata

Nang marinig ito ni Avery, para siyang sinakluban ng langit at lupa – sobrang natakot siya. 

“Doc, paano kung huwag ko nalang kayang ituloy ang baby na ‘to?” 

Magdidivorce na rin naman sila ni Elliot kaya ano bang saysay ngayon ng baby na dinadala niya? 

Nakakunot ang noo ng doktor na tumitig sakanya sa mga mata, “Bakit ayaw mong buhayin ang bata? Alam mo ba na may mga babaeng gustong gusto na magkaroon ng baby pero hindi sila makabuo? Tapos ito ikaw, gusto mong ipalaglag ang bata?” 

Napayuko si Avery at hindi na nakasagot. 

“Bakit hindi mo kasama ang asawa mo? Kung talagang ayaw mo ng baby na yan, karapatan pa rin ng tatay niyan na malaman ang plano mo.” 

Kumunot ang noo ni Avery. 

Nang makita ng doktor ang reaksyon niya, kinuha nito ang kanyang medical record, at muli siyang tinignan. “21 ka palang? So, hindi ka pa kasal?” 

“O…opo” Sagot ni Avery. Magdidivorce na rin naman sila, ganun na rin yun. 

“Hindi basta basta ang procedure ng abortion. Kung talagang desidido ka na, hindi pa rin kita kayang isingit sa schedule ko ngayonjg araw. Umuwi ka muna at pag-isipan ng maigi. Ito lang ang masasabi ko… Anumang nangyari sainyo ng boyfriend mo, walang kasalanan ang bata.” 

Iniabot ng doktor kay Avery ang medical record nito at nagpatuloy, “Ngayong dinudugo ka, isang malaking sign yan na may posibilidad kang makunan. Kung hindi natin aagapan, yun talaga ang mangyayari. 

Noong puntong ‘yun, biglang lumambot ang puso ni Avery. “Ano pong kailangan nating gawin para masave ang baby?” 

“Akala ko ba gusto mong ipaabort ang baby? Bakit bigla atang nagbago ang isip mo? Alam mo iha, ang ganda ganda mong bata kaya sigurado akong sobrang ganda din ng magiging baby mo. Kung desidido ka ng ituloy ang pagbubuntis mo, may mga irereseta ako sayong gamot at kailangan mong mag bed rest ng isang linggo. Pagkatapos, babalik ka sa akin para sa follow-up.” 

… 

Nasisilaw si Avery sa sobrang liwanag ng sinag ng araw at habang naglalakad siya palabas ng ospital, basang basa siya ng malamig na pawis, at halos hinihila nalang niya ang kanyang mga paa sa sobrang bigat ng mga ito. 

Hindi niya alam kung anong gagawin niya. Hindi niya alam kung saan siya pupunta at kanino magkukwento… 

Pero isa lang ang sigurado niya… hindi pwedeng malaman ni Elliot ang tungkol dito. 

Dahil sa oras na ‘yun, sigurado siya na kakaladkarin siya ng mga bodyguard nito para magpalaglag. 

Hanggang ngayon, hindi pa rin siya nakakapag desisyon kung itutuloy niya ang bata. Sobrang gulo ng isip niya at gusto niyang gumawa ng desisyon sa oras na mas kalmado na siya. 

Pumara siya ng taxi at tinuro sa driver ang papunta sa bahay ng kanyang Uncle Ron. 

Mula nang mag divorce ang kanyang mga magulang, ang nanay niya na si Laura Jensen ay nakitira sa bahay ng kapatid nito. 

Ang pamilya ng Uncle niya na si Ron Jensen ay hindi man kasing yaman ng mga Tate, ngunit may kaya at nakaka’angat pa rin kumpara sa iba. 

Halata sa boses nito ang pagkainis nang makitang wala

dumalaw ka sa bahay ng tatay mo. Ahh… ganun

si Avery,m

Avery na ganun ang sasalubong sakanya kaya hiyang-hiya siyang humingi ng tawad. “Pasensya na po, Aunt Miranda. Hindi ko po sinasadya. Pangako po na

na sa mansyon ng mga Foster.” Tuloy-tuloy na sabi ni Miranda. “Balita ko

cheeks flushed as she was

ang mga sinabi ng tita

na pinalayas ang anak

ah! Bakit ba sobrang drama mo sa buhay, Laura?” Ngunisi si Miranda at nagpatuloy, “Baka nakakalimutan mong nandito ka sa pamamahay ko. Sige lumayas ka kung

niyang hindi siya

Avery,

ng kanyang Uncle Ron, pero sa akala niya mas okay pa rin dito dahil makakasama nito ang

niya alam ay ayaw din pala ng Auntie Miranda niya sa nanay

maganda kung umalis ka nalang dito. Magrenta nalang kaya tayo kung saan man? May pera naman ako….” Pangungumbinsi ni

at sinabi,

ng kalahating oras, magkasamang umalis sina Avery at Laura sakay ng

“May naipon naman akong pera. Kaya lang naman ako nagtiiis dun dahil may sakit ang lola mo

sa sobrang hina, “Tama naman po si

si Laura sa sinabi ng anak at pinakalma

mas makakapag focus ka sa paghahanda

sa balikat ng kanyang nanay. “Ma, hinding hindi po ako babalik sa bahay kahit pagkatapos ng divorce.

niya ang tungkol sakanyang pagbubuntis dahil alam

Avery sa mansyon ng mga Foster noong gabing ito, sinalubong siya ng hindi makabasag pinggan

sumulpot si Mrs. Cooper ay napatalon

kita ng pagkain. Hinandaan na rin kita ng

Mrs. Cooper. Kumain na ako. Bakit parang sobrang tahimik? Hindi pa ba siya umuuwi?” Tanong ni Avery bago siya pumunta sa guest room.

pero ayaw niyang makinig.” Nagbuntong hininga si Mrs. Cooper at nagpatuloy, “Parang palaging sobrang daming tumatakbo sa isip niya. Hindi siya nakikinig sa

lang si Avery.

malalim na dahilan si Elliot kahit pa ilang beses palang silang

at sobrang

na naramdaman niya noong mga panahong hindi pa ito nagkakamalay ay

sa kama noong

isip niya ang batang nasa loob ng kanyang sinapupunan. Mula noong

gabi at umaga

ni Avery si Elliot kaya

kumatok si Mrs. Cooper sa pintuan niya ay sinabi, “Nakaalis na si Master Elliot, Madam. Pwede

ni Avery na naiintidihan siya ni Mrs. Cooper, kaya