Nang Namulat Ang Kanyang Mata

Nang marinig ito ni Avery, para siyang sinakluban ng langit at lupa – sobrang natakot siya. 

“Doc, paano kung huwag ko nalang kayang ituloy ang baby na ‘to?” 

Magdidivorce na rin naman sila ni Elliot kaya ano bang saysay ngayon ng baby na dinadala niya? 

Nakakunot ang noo ng doktor na tumitig sakanya sa mga mata, “Bakit ayaw mong buhayin ang bata? Alam mo ba na may mga babaeng gustong gusto na magkaroon ng baby pero hindi sila makabuo? Tapos ito ikaw, gusto mong ipalaglag ang bata?” 

Napayuko si Avery at hindi na nakasagot. 

“Bakit hindi mo kasama ang asawa mo? Kung talagang ayaw mo ng baby na yan, karapatan pa rin ng tatay niyan na malaman ang plano mo.” 

Kumunot ang noo ni Avery. 

Nang makita ng doktor ang reaksyon niya, kinuha nito ang kanyang medical record, at muli siyang tinignan. “21 ka palang? So, hindi ka pa kasal?” 

“O…opo” Sagot ni Avery. Magdidivorce na rin naman sila, ganun na rin yun. 

“Hindi basta basta ang procedure ng abortion. Kung talagang desidido ka na, hindi pa rin kita kayang isingit sa schedule ko ngayonjg araw. Umuwi ka muna at pag-isipan ng maigi. Ito lang ang masasabi ko… Anumang nangyari sainyo ng boyfriend mo, walang kasalanan ang bata.” 

Iniabot ng doktor kay Avery ang medical record nito at nagpatuloy, “Ngayong dinudugo ka, isang malaking sign yan na may posibilidad kang makunan. Kung hindi natin aagapan, yun talaga ang mangyayari. 

Noong puntong ‘yun, biglang lumambot ang puso ni Avery. “Ano pong kailangan nating gawin para masave ang baby?” 

“Akala ko ba gusto mong ipaabort ang baby? Bakit bigla atang nagbago ang isip mo? Alam mo iha, ang ganda ganda mong bata kaya sigurado akong sobrang ganda din ng magiging baby mo. Kung desidido ka ng ituloy ang pagbubuntis mo, may mga irereseta ako sayong gamot at kailangan mong mag bed rest ng isang linggo. Pagkatapos, babalik ka sa akin para sa follow-up.” 

… 

Nasisilaw si Avery sa sobrang liwanag ng sinag ng araw at habang naglalakad siya palabas ng ospital, basang basa siya ng malamig na pawis, at halos hinihila nalang niya ang kanyang mga paa sa sobrang bigat ng mga ito. 

Hindi niya alam kung anong gagawin niya. Hindi niya alam kung saan siya pupunta at kanino magkukwento… 

Pero isa lang ang sigurado niya… hindi pwedeng malaman ni Elliot ang tungkol dito. 

Dahil sa oras na ‘yun, sigurado siya na kakaladkarin siya ng mga bodyguard nito para magpalaglag. 

Hanggang ngayon, hindi pa rin siya nakakapag desisyon kung itutuloy niya ang bata. Sobrang gulo ng isip niya at gusto niyang gumawa ng desisyon sa oras na mas kalmado na siya. 

Pumara siya ng taxi at tinuro sa driver ang papunta sa bahay ng kanyang Uncle Ron. 

Mula nang mag divorce ang kanyang mga magulang, ang nanay niya na si Laura Jensen ay nakitira sa bahay ng kapatid nito. 

Ang pamilya ng Uncle niya na si Ron Jensen ay hindi man kasing yaman ng mga Tate, ngunit may kaya at nakaka’angat pa rin kumpara sa iba. 

Jensen. Halata sa boses

inuwing paslaubong noong dumalaw ka sa bahay ng tatay mo. Ahh… ganun pala yun… kapag hindi mo

Avery,m sadyang nainis lang

kabilang banda, hindi inaasahan ni Avery na ganun ang sasalubong sakanya kaya hiyang-hiya siyang humingi ng tawad. “Pasensya na po, Aunt Miranda. Hindi ko po sinasadya. Pangako po na sa

itsura mo ngayon, mukhang pinalayas ka na sa mansyon ng mga Foster.” Tuloy-tuloy na sabi ni Miranda. “Balita ko nagising na raw si Elliot Foster. Kung may pakielam siya sayo, uuwi ka ba

flushed as

ang mga sinabi ng tita niya kaya napayuko

na binubully ang anak niya, dali-dali niyang ipinagtanggol ito, “Kahit na pinalayas ang anak ko sa mansyon ng mga Foster, wala kang karapatang pagsalitaan siya ng

sobrang drama mo sa buhay, Laura?” Ngunisi si Miranda at nagpatuloy,

si Laura, pero alam niyang hindi siya

ni Avery,

bahay ng kanyang Uncle Ron, pero sa akala niya mas okay pa rin dito

din pala ng Auntie Miranda

umalis ka nalang dito. Magrenta nalang kaya tayo kung saan man? May pera naman ako….” Pangungumbinsi ni Avery sa kanyang nanay.

Laura at

magkasamang umalis sina Avery

akong pera. Kaya lang naman ako nagtiiis dun dahil may sakit ang lola mo at ako ang gusto niyang mag’alaga sakanya. Kaya kung

na halos pabulong na sa sobrang hina,

sa sinabi ng

mas makakapag focus ka sa paghahanda sa graduation mo pagkatapos

habang sumasandal sa balikat ng kanyang nanay. “Ma, hinding hindi po ako babalik sa bahay

niya ang tungkol sakanyang pagbubuntis dahil alam niyang sobrang mag’aalala ito.

mansyon ng mga Foster noong gabing ito, sinalubong siya ng hindi makabasag pinggan na katahimikan.

biglang sumulpot si Mrs. Cooper ay napatalon

Tinirhan kita ng pagkain. Hinandaan na rin kita

Hindi pa ba

sa bahay pero ayaw niyang makinig.” Nagbuntong

lang si

malalim na dahilan si Elliot kahit pa ilang

walang puso at sobrang yabang nito para

mga panahong

sa kama

sa isip niya ang batang nasa loob ng kanyang sinapupunan. Mula noong umalis siya sa ospital kanina, hindi na siya mapakali.

gabi at

munang makita ni Avery si Elliot kaya hindi siya lumabas kaagad ng

ay sinabi, “Nakaalis na si Master Elliot, Madam. Pwede ka ng bumaba

ni Mrs.