Nang Namulat Ang Kanyang Mata

Nang marinig ito ni Avery, para siyang sinakluban ng langit at lupa – sobrang natakot siya. 

“Doc, paano kung huwag ko nalang kayang ituloy ang baby na ‘to?” 

Magdidivorce na rin naman sila ni Elliot kaya ano bang saysay ngayon ng baby na dinadala niya? 

Nakakunot ang noo ng doktor na tumitig sakanya sa mga mata, “Bakit ayaw mong buhayin ang bata? Alam mo ba na may mga babaeng gustong gusto na magkaroon ng baby pero hindi sila makabuo? Tapos ito ikaw, gusto mong ipalaglag ang bata?” 

Napayuko si Avery at hindi na nakasagot. 

“Bakit hindi mo kasama ang asawa mo? Kung talagang ayaw mo ng baby na yan, karapatan pa rin ng tatay niyan na malaman ang plano mo.” 

Kumunot ang noo ni Avery. 

Nang makita ng doktor ang reaksyon niya, kinuha nito ang kanyang medical record, at muli siyang tinignan. “21 ka palang? So, hindi ka pa kasal?” 

“O…opo” Sagot ni Avery. Magdidivorce na rin naman sila, ganun na rin yun. 

“Hindi basta basta ang procedure ng abortion. Kung talagang desidido ka na, hindi pa rin kita kayang isingit sa schedule ko ngayonjg araw. Umuwi ka muna at pag-isipan ng maigi. Ito lang ang masasabi ko… Anumang nangyari sainyo ng boyfriend mo, walang kasalanan ang bata.” 

Iniabot ng doktor kay Avery ang medical record nito at nagpatuloy, “Ngayong dinudugo ka, isang malaking sign yan na may posibilidad kang makunan. Kung hindi natin aagapan, yun talaga ang mangyayari. 

Noong puntong ‘yun, biglang lumambot ang puso ni Avery. “Ano pong kailangan nating gawin para masave ang baby?” 

“Akala ko ba gusto mong ipaabort ang baby? Bakit bigla atang nagbago ang isip mo? Alam mo iha, ang ganda ganda mong bata kaya sigurado akong sobrang ganda din ng magiging baby mo. Kung desidido ka ng ituloy ang pagbubuntis mo, may mga irereseta ako sayong gamot at kailangan mong mag bed rest ng isang linggo. Pagkatapos, babalik ka sa akin para sa follow-up.” 

… 

Nasisilaw si Avery sa sobrang liwanag ng sinag ng araw at habang naglalakad siya palabas ng ospital, basang basa siya ng malamig na pawis, at halos hinihila nalang niya ang kanyang mga paa sa sobrang bigat ng mga ito. 

Hindi niya alam kung anong gagawin niya. Hindi niya alam kung saan siya pupunta at kanino magkukwento… 

Pero isa lang ang sigurado niya… hindi pwedeng malaman ni Elliot ang tungkol dito. 

Dahil sa oras na ‘yun, sigurado siya na kakaladkarin siya ng mga bodyguard nito para magpalaglag. 

Hanggang ngayon, hindi pa rin siya nakakapag desisyon kung itutuloy niya ang bata. Sobrang gulo ng isip niya at gusto niyang gumawa ng desisyon sa oras na mas kalmado na siya. 

Pumara siya ng taxi at tinuro sa driver ang papunta sa bahay ng kanyang Uncle Ron. 

Mula nang mag divorce ang kanyang mga magulang, ang nanay niya na si Laura Jensen ay nakitira sa bahay ng kapatid nito. 

Ang pamilya ng Uncle niya na si Ron Jensen ay hindi man kasing yaman ng mga Tate, ngunit may kaya at nakaka’angat pa rin kumpara sa iba. 

asawa ni Ron, si Miranda Jensen. Halata sa boses nito ang pagkainis nang makitang wala siyang dala na kahit ano.

raw inuwing paslaubong noong dumalaw ka sa bahay ng tatay mo. Ahh… ganun pala yun… kapag hindi mo bahay ang binibisita mo, nawawala

sungitan si Avery,m

ng tawad. “Pasensya na po, Aunt Miranda. Hindi ko po sinasadya. Pangako po na sa

sa mansyon ng mga Foster.” Tuloy-tuloy na sabi ni Miranda. “Balita ko nagising na raw si Elliot Foster. Kung may pakielam siya sayo, uuwi ka ba rito para magsumbong sa mommy mo?”

flushed as she was

kung paano niya tatanggapin ang mga sinabi ng tita niya

ni Laura na binubully ang anak niya, dali-dali niyang ipinagtanggol ito, “Kahit na pinalayas ang anak

drama mo sa buhay, Laura?” Ngunisi si Miranda at nagpatuloy, “Baka

pero alam niyang hindi siya

nakita ni Avery, lalo lang

ang bahay nila kumpara sa bahay ng kanyang Uncle Ron, pero sa akala niya mas okay pa rin dito

ayaw din pala ng Auntie Miranda niya

maganda kung umalis ka nalang dito. Magrenta nalang kaya tayo kung

kaagad si Laura at sinabi, “Osige, mageempake na ako.”

umalis sina Avery at Laura sakay ng

naman ako nagtiiis dun dahil may sakit ang lola

nagsalita siya na halos pabulong na sa sobrang hina, “Tama naman po si Aunt Miranda. Magdidivorce

sinabi ng

Hindi ka pa naman graduate eh. Ngayon, mas makakapag focus

hinding hindi po ako babalik sa bahay kahit pagkatapos

siyang plano na sabihin sa nanay niya ang tungkol sakanyang pagbubuntis dahil

ng mga Foster noong gabing ito, sinalubong siya ng hindi makabasag pinggan na katahimikan.

ng biglang sumulpot si Mrs. Cooper ay napatalon

na ba ng dinner, Madam? Tinirhan kita ng pagkain. Hinandaan na rin

parang sobrang tahimik? Hindi pa ba siya umuuwi?” Tanong ni Avery bago siya pumunta sa guest

Nagbuntong hininga si Mrs. Cooper at nagpatuloy, “Parang palaging

lang si

malalim na dahilan si Elliot kahit pa ilang beses palang

sobrang

yung awa na naramdaman niya noong mga panahong

sa kama noong gabing

mawala sa isip niya ang batang nasa loob ng kanyang sinapupunan. Mula noong umalis siya sa ospital kanina, hindi na siya mapakali.

gabi at umaga na ulit.

Avery si Elliot kaya

si Mrs. Cooper sa pintuan niya ay sinabi, “Nakaalis na si Master Elliot, Madam. Pwede ka ng

inaasahan ni Avery na naiintidihan siya ni Mrs. Cooper, kaya sobrang