Nang Namulat Ang Kanyang Mata

Nang marinig ito ni Avery, para siyang sinakluban ng langit at lupa – sobrang natakot siya. 

“Doc, paano kung huwag ko nalang kayang ituloy ang baby na ‘to?” 

Magdidivorce na rin naman sila ni Elliot kaya ano bang saysay ngayon ng baby na dinadala niya? 

Nakakunot ang noo ng doktor na tumitig sakanya sa mga mata, “Bakit ayaw mong buhayin ang bata? Alam mo ba na may mga babaeng gustong gusto na magkaroon ng baby pero hindi sila makabuo? Tapos ito ikaw, gusto mong ipalaglag ang bata?” 

Napayuko si Avery at hindi na nakasagot. 

“Bakit hindi mo kasama ang asawa mo? Kung talagang ayaw mo ng baby na yan, karapatan pa rin ng tatay niyan na malaman ang plano mo.” 

Kumunot ang noo ni Avery. 

Nang makita ng doktor ang reaksyon niya, kinuha nito ang kanyang medical record, at muli siyang tinignan. “21 ka palang? So, hindi ka pa kasal?” 

“O…opo” Sagot ni Avery. Magdidivorce na rin naman sila, ganun na rin yun. 

“Hindi basta basta ang procedure ng abortion. Kung talagang desidido ka na, hindi pa rin kita kayang isingit sa schedule ko ngayonjg araw. Umuwi ka muna at pag-isipan ng maigi. Ito lang ang masasabi ko… Anumang nangyari sainyo ng boyfriend mo, walang kasalanan ang bata.” 

Iniabot ng doktor kay Avery ang medical record nito at nagpatuloy, “Ngayong dinudugo ka, isang malaking sign yan na may posibilidad kang makunan. Kung hindi natin aagapan, yun talaga ang mangyayari. 

Noong puntong ‘yun, biglang lumambot ang puso ni Avery. “Ano pong kailangan nating gawin para masave ang baby?” 

“Akala ko ba gusto mong ipaabort ang baby? Bakit bigla atang nagbago ang isip mo? Alam mo iha, ang ganda ganda mong bata kaya sigurado akong sobrang ganda din ng magiging baby mo. Kung desidido ka ng ituloy ang pagbubuntis mo, may mga irereseta ako sayong gamot at kailangan mong mag bed rest ng isang linggo. Pagkatapos, babalik ka sa akin para sa follow-up.” 

… 

Nasisilaw si Avery sa sobrang liwanag ng sinag ng araw at habang naglalakad siya palabas ng ospital, basang basa siya ng malamig na pawis, at halos hinihila nalang niya ang kanyang mga paa sa sobrang bigat ng mga ito. 

Hindi niya alam kung anong gagawin niya. Hindi niya alam kung saan siya pupunta at kanino magkukwento… 

Pero isa lang ang sigurado niya… hindi pwedeng malaman ni Elliot ang tungkol dito. 

Dahil sa oras na ‘yun, sigurado siya na kakaladkarin siya ng mga bodyguard nito para magpalaglag. 

Hanggang ngayon, hindi pa rin siya nakakapag desisyon kung itutuloy niya ang bata. Sobrang gulo ng isip niya at gusto niyang gumawa ng desisyon sa oras na mas kalmado na siya. 

Pumara siya ng taxi at tinuro sa driver ang papunta sa bahay ng kanyang Uncle Ron. 

Mula nang mag divorce ang kanyang mga magulang, ang nanay niya na si Laura Jensen ay nakitira sa bahay ng kapatid nito. 

Ang pamilya ng Uncle niya na si Ron Jensen ay hindi man kasing yaman ng mga Tate, ngunit may kaya at nakaka’angat pa rin kumpara sa iba. 

Miranda Jensen. Halata sa boses nito ang pagkainis nang makitang

dami mo raw inuwing paslaubong noong dumalaw ka sa bahay ng tatay mo. Ahh… ganun pala

sungitan si Avery,m sadyang nainis lang siya nang makitang

na po, Aunt

ngayon, mukhang pinalayas ka na sa mansyon ng mga Foster.” Tuloy-tuloy na sabi ni Miranda. “Balita

flushed as she was chastised.

niya tatanggapin ang mga sinabi ng tita niya kaya

binubully ang anak niya, dali-dali niyang ipinagtanggol ito, “Kahit na pinalayas ang anak ko sa mansyon ng mga Foster, wala kang karapatang

buhay, Laura?” Ngunisi si Miranda at nagpatuloy, “Baka nakakalimutan mong nandito ka sa pamamahay ko. Sige

si Laura, pero alam niyang hindi

ni Avery, lalo lang siyang

bahay ng kanyang Uncle Ron, pero sa akala niya mas okay pa rin dito dahil makakasama

ayaw din pala ng Auntie Miranda niya sa nanay

dito. Magrenta nalang kaya tayo kung saan man? May pera naman ako….” Pangungumbinsi ni Avery sa kanyang

at sinabi,

lang ng kalahating oras, magkasamang umalis sina Avery at Laura sakay ng

kang mag’alala sa akin, Avery” Ngumiti si Laura sa anak at nagpatuloy. “May naipon naman akong pera. Kaya lang naman ako nagtiiis dun dahil may

na halos pabulong na sa sobrang hina, “Tama naman po si Aunt Miranda. Magdidivorce na kami

si Laura sa sinabi ng

Hindi ka pa naman graduate eh. Ngayon, mas makakapag

balikat ng kanyang nanay. “Ma, hinding hindi po ako babalik sa

na sabihin sa nanay niya ang tungkol sakanyang pagbubuntis dahil alam niyang sobrang

sa mansyon ng mga Foster noong gabing ito, sinalubong siya ng hindi

Mrs. Cooper ay napatalon siya sa gulat.

kita ng pagkain. Hinandaan na

Cooper. Kumain na ako. Bakit parang sobrang tahimik? Hindi pa ba siya umuuwi?” Tanong ni Avery bago

si Master Elliot. Ang sabi ng doktor, magpahinga raw muna siya sa bahay pero ayaw niyang makinig.” Nagbuntong hininga si Mrs. Cooper at nagpatuloy,

si

si Elliot kahit pa ilang beses

puso at sobrang yabang

niya noong mga panahong

kama noong gabing yun.

sa isip niya ang batang nasa loob ng kanyang sinapupunan. Mula noong umalis siya

gabi at umaga na

kaya hindi siya

“Nakaalis na

na naiintidihan siya ni Mrs. Cooper, kaya sobrang