Nang Namulat Ang Kanyang Mata

Si Elliot ay parang isang mabangis na halimaw na kagigising lang mula sa isang napaka himbing na pamamahinga. Para itong isang maamong tupa noong natutulog ito, pero ngayong gising na ito… sobrang nakakatakot. 

Lumabas si Mrs. Cooper ng kwarto at dahan-dahang sinarado ang pintuan. 

Nang makita niya si Avery, na halatang takot na takot, sinubukan niyang oakalmahin ito, “Wag kang matakot, Madam. Kagigising lang ni Master Elliot kaya nagulat siya sa balita. Siguro sa guest room ka muna matulog ngayong gabi at bukas nalang tayo mag-usap. Gusto ka Madam Rosalie kaya sigurado akong hindi ka niya pababayaan. 

Gulong gulo ang isipan ni Avery. Ang buong akala niya ay mamatay na talaga si Elliot at kahit kailan hindi sumagi sa isipan niya na magigising pa ito. 

“Mrs. Cooper, yung mga gamit ko… nasa kwarto pa…” Takot na takot na sabi ni Avery habang nakatingin sa pintuan ng master’s bedroom, na para bang gusto niyang sabihin na kung maari ay makapasok siya sandali para lang kunin ang mga gamit niya. 

Base sa sama ng tingin sakanya ni Elliot kanina, malakas ang pakiramdam niya na hindi siya kayang tanggapin nito bilang asawa. 

Sa puntong ito, handa na siyang umalis ng mansyon anumang oras. 

Nagbuntong hininga si Mrs. Cooper at sumagot, “Hayaan mo muna sa loob ang gamit mo kung hindi naman ganun kaimportante ang mga yun. Ako nalang kukuha bukas ng umaga.” 

“Okay,” Sagot ni Avery, sabay tanong, “Hindi ka ba natatakot sakanya?” 

“Matagal na akong nagtatrabaho sakanya. Mukha man siyang nakakatakot, pero ni minsan hindi ko yan naging sakit sa ulo.” Sagot ni Mrs. Cooper. 

Tumungo nalang si Avery at hindi na sumagot pa. 

Asawa man siya ni Elliot sa papel, ito pa rin ang unang pagkikita nila kaya naiintindihan niya ang naging reaksyon nito. 

HIndi nakatulog si Avery noong gabing ‘yun. Sobrang daming tumatakbo sa isip niya. 

Ngayong gising na si Elliot, sira na ang mga plano niya. 

…… 

Pagsapit ng alas otso ng umaga kinabukasan, kinuha ni Mrs. Cooper ang mga gamit ni Avery sa loob ng master’s bedroom at dinala ang mga ito sa guest room, kung nasaan siya. 

“Breakfast na po, Madam” Sabi ni Mrs. Cooper. “Naghihintay na si Master Elliot sa dining room kaya bumaba ka na kaagad nang magkakilanlan kayo kahit papaano. 

“Sa tingin ko, hindi naman niya ako gustong makilala.” Pabulong na sagot i Avery. 

“Pero kailangan mo pa ring kumain. Sige na! Hindi nga siya nagalit noong sinabi ko sakanya na gusto ka ni Madam Rosalie! Sa tingin ko mas maganda ang mood niya ngayon.” 

Pagkababa ni Avery sa dining room, nakita niya kaagad si Elliot, na nakaupo sa wheelchain nito. 

Nagagalaw na nito ang braso nito, buti nalang talaga at tuloy-tuloy lang ang routine muscle training nito. 

tangkad nito kahit pa nakaupo

upuan na hinanda

mula sa bibig ni Elliot kahit pa noong inangat ni Avery ng tinidor.

si Elliot, na siya namang umagaw rin ng atensyon

siya ng lupa noong mga oras na ;yun.

A… ako si Avery Tate…” Kinababahan na pagpapakilala ni Avery na siyang bumasag

Pagkatapos, biglang nagsalita si Elliot, na may

oras na yun, pakiramdam niya ay nawalan

mo? Surgical o

kalmado lang ng boses ni Elliot pero sobrang sakit

niya alam kung paano

Cooper na medyo nakakailang na ang awra, dahan-dahan siyang lumapit at sinabi, “Master Elliot, ang tungkol po sa bata ay idea

isasali sa usapan ang nanay ko para ipressure ako.” Nanlilisik ang mga mata niya habang

pero bigla

sayo ng permisong sabihin ang pangalan

kaya naguguluhan siyang sumagot, “Ano

sinabi ni Avery kaya nanlilisik ang kanyang

bago pa man din siya tuluyang magalit,

ako eh. Kahit itanong mo pa si

si Elliot. Muli niyang kinuha ang tasa

na kumukulo ang kanyang tiyan, hindi na siya nagdalawang isip na

para kunin angt kanyang mga gamit – handang handa na siyang umalis

palang na nakatira sila sa iisang bubong ay

na ang mga dokumento mo. Magdidivorce tayo.” Walang emosyong sabi ni Elliot.

naman siya nagulat dahil yun din ang

“Ngayon na ba?” 

Sagot ni Elliot.

si Rosalie sa mga nangyari kagabi kaya agad-agad itong sinugod sa ospital dahil sa hyoertension.

munang medyo umayos ang kundisyon ng

ako kung kailan.” Sagot ni Avery bagi siya nagmamadaling tumakbo pabalik sa guest

niya lang ang kanyang bag, at wala pang limang minuto ay muli siyang lumabas.

ang isang pamilyar na bisita

Si Cole. 

sa itsura nito ang sobra-sobrang pagkatakot. Para itong asong bahag ang buntot na

si lola ngayon sa ospital, kaya pinapunta po ako dito ni Daddy para ibigay ito sainyo.” Inilapag ni Cole ang isang kahon na

na

niyang mangyari kaya kinuha nito ang dala