Nang Namulat Ang Kanyang Mata

Nakaramdam siya ng hirap sa paghinga na para bang umiikot ang mundo sa kanya. 

Paano naging si Elliot si Mr. Z?! 

Binigyan siya ni Mr. Z ng walong daang libong dolyares at gusto niyang mamuhunan sa Tate Industries. Paano ito nagagawa ni Elliot? 

Ngunit, kung hindi siya si Mr. Z, anong ginagawa niya doon? 

Nalilito ang kanyang isipan habang nakatingin sa lalaking nasa harapan niya. Ang kanyang wheelchair, itim na damit at ang maputla niyang balat ay nagsasabi na ang lalaki sa kanyang harapan ay si Elliot Foster. 

Naglabas ng malamig na hininga si Avery at walang-malay na umatras ng kaunti, ngunit ang pinto ng pribadong silid ay nakasara. 

“Aalis ka bago pa man din mangamusta?” 

Nang makita ni Elliot na kinabahan si Avery, tinikom niya ang kanyang bibig. 

“Anong ginagawa mo sa ganitong lugar?” 

Itinaas ni Avery ang kanyang kamay at hinawi ang kanyang buhok papunta sa likod ng kanyang tenga. Pinilit niyang maging kalmado at sinabing, “Nan… Nandito ako para kumain ng hapunan kasama ang ilan sa aking mga kaibigan.” 

“Bar ito.” 

“Oh…” 

Tumingin si Avery sa paligid. Ito ay malaking silid na may magarbong dekorasyon, ngunit ramdam niya na siya ay nasa impyerno at hindi mapakali. 

“Ti… tingin ko ay nasa mali akong lugar. Hahanapin ko na sila ngayon.” 

“Avery Tate,” sambit ni Elliot. Ang kanyang boses at singlamig ng yelo. “Hindi mo ba sineryoso ang aking sinabi kaninang umaga?” 

“Narinig kita,” sabi ni Avery, “Ngunit wala akong rason upang mamuhay base sa sabi mo lang.” 

Naalala niya ang nangyari noong nakaraan na parang kahapon lamang. 

Hindi siya nakainom noong gabing iyon, ngunit pinilit siya ni Elliot na magdamit na parang pokpok para uminom kasama ang ibang lalaki. 

Ang sagot ni Avery ay nakapagtaas ng makapal na kilay ni Elliot. 

Alam niyang iba ang si Avery sa ibang babae. Mayroon siyang sariling opinyon, at hindi siya umaatras sa makapangyarihan. Mas importante pa doon, kahit gaano niya balaan ito, hindi sineseryoso ni Avery ang mga sinasabi niya. 

Ibig sabihin ay hindi siya sineseryoso ni Elliot kahit kailan. 

Kinuha ni Elliot ang baso ng wine at humigop rito. 

Humingang malalim si Avery at nagtanong, “Anong ginagawa mo dito? Hindi ba sinabi mo na pupunta ka sa lumang mansyon para kumain ng hapunan?” 

Gustong tanungin ni Avery kung anong ginagawa niya sa silid na nireserba ni Mr. Z. 

tanungin kung siya ba si Mr. Z, ngunit hindi niya kayang diretsahang tanungin

ay dahil hindi niya alam

Z, paano sila tutuloy sa pag-uusap tungkol

siya makakapagusap tungkol sa kasinungalingan na sinabi niya kaninang umaga.

uminom ka kasama ako,” utos ni Elliot habang tinititigan si Avery.

Avery ang

sinusubukan nitong gawin?

mabasa ang mga mata ni Elliot, kahit ang kanyang puso. Ang gusto niya lang gawin ay umalis sa lugar na iyon. “Magsaya

ang pinto ngunit ito ay

upang mabuksan ang pinto kahit gaano man ang lakas

nangyayari, Elliot? Palabasin mo ako!” bigkas niya labas namumula

sa’yo ay uminom ka kasama ako,” panakot na sabi ni Elloit. “Hindi mo ba ako narinig,

na pawis na tumulo sa likod ni Avery, at ang kanyang bukong-bukong ay nanginig.

kasama si Elliot hanggang sa

hindi siya

siya makakainom kahit pa sakalin siya nito.

ay nakakandado, kung kaya walang paraan

siya papunta kay Elliot at

ako sa’yo kaninang umaga,” sabi ni Avery habang nakatayo at ibinaba ang kanyang tingin. “ May gagawin ako ngayong araw, ngunit hindi ito sa campus. Makikipagkita ako ngayong gabi.

tanong ni Elliot habang tinaas ang kanyang tingin at tinitigan ang namumulang

alam ang pangalan

pangalan niya, pero

si Shaun.”

“Nasaan siya?” 

“Natrapik.” 

diretso si Elliot at namumugto ang kanyang mga mata, at sinabi,” Hindi ako bata. Kahit na ako ang iyong asawa,

muli ni

ng senswal na galaw

kung iinom

siya uuwi kung lasing na

ulirat si Avery, hinawakan ni Elliot gamit

sakit ay nalaglag na siya

ang sopa, ngunit masama pa rin ang loob ni

ang tingin niya

pwedeng ibato kung kailan niya

siya pwedeng magkaroon ng sariling saloobin

na pinagdikit ni Avery ang kanyang

si Elloit sa kanyang rason, wala nang punto kung pipigilan niya

ang isang matangkad na hugis na

na si

siya mula