Nang Namulat Ang Kanyang Mata

Nakaramdam siya ng hirap sa paghinga na para bang umiikot ang mundo sa kanya. 

Paano naging si Elliot si Mr. Z?! 

Binigyan siya ni Mr. Z ng walong daang libong dolyares at gusto niyang mamuhunan sa Tate Industries. Paano ito nagagawa ni Elliot? 

Ngunit, kung hindi siya si Mr. Z, anong ginagawa niya doon? 

Nalilito ang kanyang isipan habang nakatingin sa lalaking nasa harapan niya. Ang kanyang wheelchair, itim na damit at ang maputla niyang balat ay nagsasabi na ang lalaki sa kanyang harapan ay si Elliot Foster. 

Naglabas ng malamig na hininga si Avery at walang-malay na umatras ng kaunti, ngunit ang pinto ng pribadong silid ay nakasara. 

“Aalis ka bago pa man din mangamusta?” 

Nang makita ni Elliot na kinabahan si Avery, tinikom niya ang kanyang bibig. 

“Anong ginagawa mo sa ganitong lugar?” 

Itinaas ni Avery ang kanyang kamay at hinawi ang kanyang buhok papunta sa likod ng kanyang tenga. Pinilit niyang maging kalmado at sinabing, “Nan… Nandito ako para kumain ng hapunan kasama ang ilan sa aking mga kaibigan.” 

“Bar ito.” 

“Oh…” 

Tumingin si Avery sa paligid. Ito ay malaking silid na may magarbong dekorasyon, ngunit ramdam niya na siya ay nasa impyerno at hindi mapakali. 

“Ti… tingin ko ay nasa mali akong lugar. Hahanapin ko na sila ngayon.” 

“Avery Tate,” sambit ni Elliot. Ang kanyang boses at singlamig ng yelo. “Hindi mo ba sineryoso ang aking sinabi kaninang umaga?” 

“Narinig kita,” sabi ni Avery, “Ngunit wala akong rason upang mamuhay base sa sabi mo lang.” 

Naalala niya ang nangyari noong nakaraan na parang kahapon lamang. 

Hindi siya nakainom noong gabing iyon, ngunit pinilit siya ni Elliot na magdamit na parang pokpok para uminom kasama ang ibang lalaki. 

Ang sagot ni Avery ay nakapagtaas ng makapal na kilay ni Elliot. 

Alam niyang iba ang si Avery sa ibang babae. Mayroon siyang sariling opinyon, at hindi siya umaatras sa makapangyarihan. Mas importante pa doon, kahit gaano niya balaan ito, hindi sineseryoso ni Avery ang mga sinasabi niya. 

Ibig sabihin ay hindi siya sineseryoso ni Elliot kahit kailan. 

Kinuha ni Elliot ang baso ng wine at humigop rito. 

Humingang malalim si Avery at nagtanong, “Anong ginagawa mo dito? Hindi ba sinabi mo na pupunta ka sa lumang mansyon para kumain ng hapunan?” 

Gustong tanungin ni Avery kung anong ginagawa niya sa silid na nireserba ni Mr. Z. 

Mr. Z, ngunit hindi niya kayang diretsahang

dahil hindi niya alam

sila tutuloy sa pag-uusap tungkol

tungkol sa kasinungalingan na sinabi niya kaninang umaga.

ka kasama ako,” utos ni Elliot

Avery ang kanyang

nitong

mabasa ang mga mata ni Elliot, kahit ang kanyang puso. Ang gusto niya lang gawin ay umalis sa lugar na iyon.

niyang buksan ang pinto ngunit

gaano man

niya

uminom ka kasama ako,” panakot na sabi ni Elloit. “Hindi

sa likod ni Avery, at ang kanyang bukong-bukong ay

iinom, iinom siya kasama si

hindi siya makakainom ngayon!

pa sakalin siya nito.

kung kaya

Elliot at gumawa

umaga,” sabi ni Avery habang nakatayo at ibinaba ang kanyang tingin. “ May gagawin ako ngayong araw, ngunit hindi ito sa campus. Makikipagkita ako ngayong gabi. Pumayag siyang

habang tinaas ang kanyang tingin at tinitigan ang namumulang pisngi ni

alam ang pangalan niya.”

pangalan niya, pero pumunta ka para

ko si Shaun.”

“Nasaan siya?” 

“Natrapik.” 

tiningnan ng diretso si Elliot at namumugto ang kanyang mga mata, at sinabi,” Hindi ako bata. Kahit na ako ang iyong asawa, mayroon akong sariling espasyo at pamumuhay.

muli ni

niya mapigilang maabala ng senswal na galaw ng lalamunan ni

kung iinom siya

kung lasing

ni Elliot gamit ang kanyang malaking kamay ang braso ni Avery.

maramdaman niya ang sakit ay nalaglag na

ngunit masama pa rin ang loob

ang tingin niya kay

na pwedeng ibato kung kailan

ba siya pwedeng magkaroon ng

na pinagdikit ni Avery ang kanyang ngipin at

pumapayag si Elloit sa kanyang rason, wala

kanyang mata ang

na si Elliot!

mula sa wheelchair!