Nang Namulat Ang Kanyang Mata

Nakaramdam siya ng hirap sa paghinga na para bang umiikot ang mundo sa kanya. 

Paano naging si Elliot si Mr. Z?! 

Binigyan siya ni Mr. Z ng walong daang libong dolyares at gusto niyang mamuhunan sa Tate Industries. Paano ito nagagawa ni Elliot? 

Ngunit, kung hindi siya si Mr. Z, anong ginagawa niya doon? 

Nalilito ang kanyang isipan habang nakatingin sa lalaking nasa harapan niya. Ang kanyang wheelchair, itim na damit at ang maputla niyang balat ay nagsasabi na ang lalaki sa kanyang harapan ay si Elliot Foster. 

Naglabas ng malamig na hininga si Avery at walang-malay na umatras ng kaunti, ngunit ang pinto ng pribadong silid ay nakasara. 

“Aalis ka bago pa man din mangamusta?” 

Nang makita ni Elliot na kinabahan si Avery, tinikom niya ang kanyang bibig. 

“Anong ginagawa mo sa ganitong lugar?” 

Itinaas ni Avery ang kanyang kamay at hinawi ang kanyang buhok papunta sa likod ng kanyang tenga. Pinilit niyang maging kalmado at sinabing, “Nan… Nandito ako para kumain ng hapunan kasama ang ilan sa aking mga kaibigan.” 

“Bar ito.” 

“Oh…” 

Tumingin si Avery sa paligid. Ito ay malaking silid na may magarbong dekorasyon, ngunit ramdam niya na siya ay nasa impyerno at hindi mapakali. 

“Ti… tingin ko ay nasa mali akong lugar. Hahanapin ko na sila ngayon.” 

“Avery Tate,” sambit ni Elliot. Ang kanyang boses at singlamig ng yelo. “Hindi mo ba sineryoso ang aking sinabi kaninang umaga?” 

“Narinig kita,” sabi ni Avery, “Ngunit wala akong rason upang mamuhay base sa sabi mo lang.” 

Naalala niya ang nangyari noong nakaraan na parang kahapon lamang. 

Hindi siya nakainom noong gabing iyon, ngunit pinilit siya ni Elliot na magdamit na parang pokpok para uminom kasama ang ibang lalaki. 

Ang sagot ni Avery ay nakapagtaas ng makapal na kilay ni Elliot. 

Alam niyang iba ang si Avery sa ibang babae. Mayroon siyang sariling opinyon, at hindi siya umaatras sa makapangyarihan. Mas importante pa doon, kahit gaano niya balaan ito, hindi sineseryoso ni Avery ang mga sinasabi niya. 

Ibig sabihin ay hindi siya sineseryoso ni Elliot kahit kailan. 

Kinuha ni Elliot ang baso ng wine at humigop rito. 

Humingang malalim si Avery at nagtanong, “Anong ginagawa mo dito? Hindi ba sinabi mo na pupunta ka sa lumang mansyon para kumain ng hapunan?” 

Gustong tanungin ni Avery kung anong ginagawa niya sa silid na nireserba ni Mr. Z. 

Mr. Z, ngunit hindi niya kayang

hindi niya alam

paano sila tutuloy sa pag-uusap

siya makakapagusap tungkol sa kasinungalingan

uminom ka kasama ako,” utos ni Elliot

ang kanyang kilay.

nitong

mabasa ang mga mata ni Elliot, kahit ang kanyang puso. Ang gusto niya lang gawin ay umalis sa lugar na

buksan ang pinto ngunit

mabuksan ang pinto kahit gaano man ang lakas na ilagay niya

nangyayari, Elliot? Palabasin mo ako!” bigkas niya labas

kasama ako,” panakot na sabi ni Elloit. “Hindi mo

na tumulo sa likod ni Avery, at ang kanyang

siya ay iinom, iinom siya kasama si Elliot hanggang sa makuntento ang

siya

makakainom kahit pa

ay nakakandado, kung kaya

siya papunta kay Elliot

May gagawin ako ngayong araw, ngunit hindi ito sa campus. Makikipagkita ako ngayong gabi. Pumayag siyang mamuhunan

Elliot habang tinaas ang kanyang tingin at tinitigan ang namumulang pisngi

ang pangalan niya.”

alam ang pangalan niya, pero pumunta ka para makipagkita sa

ko si

“Nasaan siya?” 

“Natrapik.” 

ng malalim si Avery, tiningnan ng diretso si Elliot at namumugto ang kanyang mga mata, at sinabi,” Hindi ako bata. Kahit na ako ang iyong asawa, mayroon

si Avery, kinuha muli ni Elliot ang baso at

senswal na galaw ng lalamunan ni Elliot.

siya, kung iinom siya ng ganito?

kung lasing na

wala sa ulirat si Avery, hinawakan ni Elliot gamit

maramdaman niya ang sakit ay nalaglag na siya sa sopa.

masama pa rin ang loob

niya

kung

magkaroon ng sariling saloobin

Avery ang kanyang

rason, wala nang punto

na si Avery, nakita niya sa gilid ng kanyang mata ang

na si

mula sa wheelchair!