Nang Namulat Ang Kanyang Mata

Nakaramdam siya ng hirap sa paghinga na para bang umiikot ang mundo sa kanya. 

Paano naging si Elliot si Mr. Z?! 

Binigyan siya ni Mr. Z ng walong daang libong dolyares at gusto niyang mamuhunan sa Tate Industries. Paano ito nagagawa ni Elliot? 

Ngunit, kung hindi siya si Mr. Z, anong ginagawa niya doon? 

Nalilito ang kanyang isipan habang nakatingin sa lalaking nasa harapan niya. Ang kanyang wheelchair, itim na damit at ang maputla niyang balat ay nagsasabi na ang lalaki sa kanyang harapan ay si Elliot Foster. 

Naglabas ng malamig na hininga si Avery at walang-malay na umatras ng kaunti, ngunit ang pinto ng pribadong silid ay nakasara. 

“Aalis ka bago pa man din mangamusta?” 

Nang makita ni Elliot na kinabahan si Avery, tinikom niya ang kanyang bibig. 

“Anong ginagawa mo sa ganitong lugar?” 

Itinaas ni Avery ang kanyang kamay at hinawi ang kanyang buhok papunta sa likod ng kanyang tenga. Pinilit niyang maging kalmado at sinabing, “Nan… Nandito ako para kumain ng hapunan kasama ang ilan sa aking mga kaibigan.” 

“Bar ito.” 

“Oh…” 

Tumingin si Avery sa paligid. Ito ay malaking silid na may magarbong dekorasyon, ngunit ramdam niya na siya ay nasa impyerno at hindi mapakali. 

“Ti… tingin ko ay nasa mali akong lugar. Hahanapin ko na sila ngayon.” 

“Avery Tate,” sambit ni Elliot. Ang kanyang boses at singlamig ng yelo. “Hindi mo ba sineryoso ang aking sinabi kaninang umaga?” 

“Narinig kita,” sabi ni Avery, “Ngunit wala akong rason upang mamuhay base sa sabi mo lang.” 

Naalala niya ang nangyari noong nakaraan na parang kahapon lamang. 

Hindi siya nakainom noong gabing iyon, ngunit pinilit siya ni Elliot na magdamit na parang pokpok para uminom kasama ang ibang lalaki. 

Ang sagot ni Avery ay nakapagtaas ng makapal na kilay ni Elliot. 

Alam niyang iba ang si Avery sa ibang babae. Mayroon siyang sariling opinyon, at hindi siya umaatras sa makapangyarihan. Mas importante pa doon, kahit gaano niya balaan ito, hindi sineseryoso ni Avery ang mga sinasabi niya. 

Ibig sabihin ay hindi siya sineseryoso ni Elliot kahit kailan. 

Kinuha ni Elliot ang baso ng wine at humigop rito. 

Humingang malalim si Avery at nagtanong, “Anong ginagawa mo dito? Hindi ba sinabi mo na pupunta ka sa lumang mansyon para kumain ng hapunan?” 

Gustong tanungin ni Avery kung anong ginagawa niya sa silid na nireserba ni Mr. Z. 

Z, ngunit hindi

dahil hindi niya alam ang isasagot

Z, paano sila tutuloy sa pag-uusap tungkol sa

makakapagusap tungkol sa kasinungalingan na sinabi niya kaninang

ako,” utos ni Elliot habang

ni Avery ang kanyang

nitong

niya mabasa ang mga mata ni Elliot, kahit ang

niyang buksan ang pinto ngunit ito ay

paraan upang mabuksan ang pinto kahit gaano man

Elliot? Palabasin mo ako!” bigkas niya labas namumula ang

ako,” panakot na sabi ni Elloit. “Hindi mo

likod ni Avery,

iinom, iinom siya kasama si Elliot hanggang

hindi siya makakainom

pa sakalin siya nito.

pintuan ay nakakandado, kung kaya

papunta kay Elliot at gumawa ng rason.

gagawin ako ngayong araw, ngunit hindi ito sa campus. Makikipagkita ako

ni Elliot habang tinaas ang kanyang tingin

alam ang

mo alam ang pangalan niya, pero pumunta ka para makipagkita

si Shaun.”

“Nasaan siya?” 

“Natrapik.” 

Hindi ako bata. Kahit na ako ang iyong asawa, mayroon akong sariling espasyo at pamumuhay. Wala kang karapatang makisawsaw sa

si Avery, kinuha muli ni Elliot ang

ng senswal na galaw ng lalamunan

iinom siya ng ganito?

uuwi kung lasing

si Avery, hinawakan ni Elliot gamit ang kanyang malaking kamay ang braso ni

ang sakit ay nalaglag na siya

sopa, ngunit masama pa rin

niya

ibato kung kailan niya

siya pwedeng magkaroon ng sariling saloobin at

pinagdikit ni Avery ang kanyang ngipin at tumayo mula

Elloit sa kanyang rason, wala nang punto kung pipigilan niya

si Avery, nakita niya sa gilid ng kanyang mata ang isang matangkad na hugis na humarang sa ilaw

na si

mula