Nang Namulat Ang Kanyang Mata

Ito ang unang pagkakataon na nakatulog siya sa bahay ni Elliot. 

Noong lumabas siya sa kwarto, isang grupo ng mga lalaki ang tumingin sa kanya. 

Si Avery ay nakasuot ng mahabang pantulog na may magulong buhok hanggang sa kanyang balikat, napapagitnaan ang kanyang malinis na mukha. 

Hindi niya inaasahan na may mga bisita si Elliot sa araw na iyon. 

Si Elliot at ang kanyang mga bisita ay napatitig sa kanya na tila ba hindi nila inaasahan ang pagsulpot niya. 

Biglang may sumagi sa isip ni Avery. 

Napagtanto niya na nasa nakakahiyang sitwayson siya ngayon, umikot siya at bumalik sa kanyang kwarto. 

Biglang naglakad si Mrs. Cooper at pumunta sa hapagkainan. 

“Gutom ka na siguro, Madam. Mahimbing ang iyong tulog noong pumunta ako sa kwarto mo kanina, kung kaya hindi na kita ginising.” 

“Yung mga taong iyon… Sino sila?” tanong ni Avery. 

“Kaibigan sila ni Master Elliot. Pumunta sila para bisitahin siya. Huwag kang mag-alala. Ayos lamang kahit na hindi mo sila batiin.” sagot ni Mrs. Cooper. 

“Sige,” sagot ni Avery. 

Hindi niya nga binati si Elliot nang makita niya ito, bakit naman niya babatiin pa ang ga kaibigan niya? 

Kung alam niya darating ang mga kaibigan ni Elliot, sana ay bumangon siya ng maaga at umalis buong araw. 

Ang mga kaibigan ni Elliot sa sala ay interesado kay Avery. 

“Elliot, bakit kasama mo sa bahay ay babaeng iyon? Tagapag-alaga ba siya ng bahay? O baka naman…” 

“Matatanda na tayo dito. Lalaki si Elliot. Normal lamang na may batang babae sa kanyang bahay! Ha ha!” 

Nang hindi sumagot si Elliot, tumikom ang bibig ng lahat at iniba na ang usapan. 

“Kilala ninyo ba si Avery Tate ng Tate Industries? Ang sabi nila ay ang anak daw ni Jack Tate ay—” 

“Alam ko. Tumawag siya sa akin noong Biyernes upang manghingi ng puhunan, ngunit binaba ko bago pa man siya matapos magsalita.” 

“Iba talaga siya. Anong kinalaman ng utang ng tatay niya sa kanya? Nawawalan na yata siya ng bait sa pagsali niya sa kaguluhang iyon!” 

“Ang mga bata talaga ay ganon mag-isip! Tiningnan ko ang bago nilang produkto, ngunit hindi ito maganda! Magandang ideya ang self-driving system ngunit ang mga kondisyon ay komplikado at mahirap makontrol. Kung sino man ang interesado doon ay tanga!” 

… 

Sa hapagkainan, nakikinig si Avery sa pag-uusap nila sa sala at halo-halo ang kanyang emosyon. 

niyang kumain ng agahan, kinuha niya ang kanyang laptop at pumunta sa malapit na kapihan upang tapusin ang

limitado lang ang kanyang abilidad. Kailangan niyang tutukan ang kanyang pag-aaral at ang kanyang

nang alas kwatro

mesa pagkatapos

pirma itong

produkto ng Tate Industries. Gusto niyang malaman

ay puno ng

taong ito bukod sa ang tawag sa kanya ay Mr. Z.

magtrabaho sa Tate INdustries, maaari naman siyang

ng ilang konsiderasyon, sumagot si Avery

bagong

sumagot si Mr. Z.

Ito ang pruweba ng aking

na

ni Avery ang dokumento, nanlaki ang

bangko na ipinapakitang malapit sa dalawang daang milyong

at gumawa ng kalkulasyon sa kanyang isipan bago niya napagtanto

ang kanyang pisngi at bumilis ang tibok ng kanyang puso. Nanginginig ang kanyang

litrato, hindi ba ito sobra? Sino nga

ba ang dapat kong gawin upang paniwalaan mo ako? Bakit hindi mo ibigay

kailangan na lamang ay ang account number sa

sumagot si Mr. Z

ang screenshot ng kanyang

ito ay maaari lamang makakuha ng pera, ngunit hindi nakakawithdraw, kung kaya walang mawawala kung si Mr. Z ay isang manloloko.

bibig at naghintay

transfer notification sa

ang nptipikasyon ay nakitang binigyan siya ni Mr. Z ng walong daang libong

… 

kapihan si Shaun kalahating oras

ni Mr. Z ng

“Anong nangyayari, Avery? BInigyan ka talaga ni Mr. Z ng

Natuwa si Shaun. 

Kailangan mong makipagkita sa

binigay niya sa akin ay address at tinatanong niya kung maaari ba kaming magkita sa BIyernes ng

ang address. Sasamahan kita sa Biyernes,” sabi ni Shaun.

ni Avery.

ang isyu tungkol sa pagsasara ng

maiwasang mag-isip tungkol sa katauhan ni Mr.

daang libong dolyares, kahit na hindi pa niya ito nakikita. Sadyang marami lang ba

ano man iyon, sa tingin ni Avery ay hindi ito kapani-paniwala.

ang

ka

si Avery ng ilang segundo, nag-isip ng palusot at sainabing, “Mayroon