Nang Namulat Ang Kanyang Mata

Kaya naman hindi makapaniwala si Avery na may dalawang sanggol sa loob tiyan niya makalipas ilan lamang na linggo. 

Hawak hawak niya ang ultrasound scan sa kanyang kamay habang tahimik na nakaupo sa isa bangko sa gilid ng corridor ng ospital. 

Sinabi sa kanya ng doktor na ang posibilidad na mabuntis ng kambal ay napakababa. 

Na kung magpapa-abort siya ngayon, maaari hindi na siya muling magkaroon ng kambal. 

Mapait man ay napapataw na lamang si Avery. Ang lahat ng ito ay gawa ng mga pribadong doktor ng Fosters. 

Nang maitanim na nila ilagay na sa kaya ang mga isang fertilized egg, hindi nila binanggit na magkakaroon pala siya ng kambal. 

Siguro para sa kanila, siya ay walang iba kundi isang kasangkapan sa panganganak para sa mga Fosters mula pa man. 

Nang magsimula siyang duguin noong nakaraang linggo, naisip niya na dumating na ang kanyang regla. Nang malaman ito ng mga doktor ng Fosters, naisip nilang nabigo sila. Nang sabihin ni Elliot na hihiwalayan niya siya pagkatapos niyang magising, hindi na siya muling nakita ng mga doktor. 

Ang desisyon na manganak o hindi ay nasa balikat na lamang niya. 

Nagring ang phone ni Avery sa bag niya. Mahigit isang oras na siyang nasa ospital. 

Inilabas niya ang kanyang telepono, tumayo, at naglakad patungo sa labasan ng ospital. 

“Avery, naghihingalo na ang tatay mo! Umuwi ka kaagad!” 

Ang paos na boses ng kanyang ina ay nanggaling sa kabilang linya. 

Natigilan si Avery. 

Mamamatay si Tatay? Paano ito nangyari? 

Alam niyang naospital ang kanyang ama matapos magkaproblema ang kumpanya nito. Hindi man lang ito nakadalo sa kasal niya. 

Hindi niya alam na ganito na pala kalubha ang kalagayan ng kanyang ama. gulong gulo na ang isip ni Avery. 

Totoo, hindi siya nagkaroon ng magandang relasyon sa kanyang ama. Hinding-hindi niya ito mapapatawad sa pakikipagrelasyon sa iba. 

Gayunpaman, sumakit ang puso niya nang biglang marinig ang balita sa malubha nitong kalagayan. 

…… 

Magulong gulo ang sala ng kanilang bahay nang dumating si Avery. 

Dinala siya ni Laura sa master bedroom. 

sa kama. Hinahabol niya ang kanyang paghinga at halos dilat ang kanyang

ganito na pala ang sakit mo?” Sabi ni Avery habang hawak ang malamig na kamay ng ama. Nangingilid ang luha sa kanyang mga

ng pera para madala ang tatay mo sa ospital?”

ulo ni Avery habang sinasabi, “Hindi ka ba nakakuha ng malaking halaga mula sa

at sinabing, “Ginamit namin ang perang iyon para pambayad sa mga utang! Alam mo ba kung magkano ang utang ng kumpanya ng tatay

ng malulupit na salita,

at sinamahan niya ang

si ama niya pa rin ito. Noon pa man ay mahal na niya ito, at ayaw niyang mawala ang kanyang

Tatay. Hindi naman sa ayaw ka niyang ipagamot, pero wala talagang pera ang pamilya,” sabi ni Avery habang nakatayong umiiyak sa tabi ng kama. “Dad, sana

ni Jack ang sinabi ni Avery.

halip, tumingin ito sa kanya na puno ng luha ang mga mata. Nanginig ang kanyang mga labi at mahina ang boses habang sinasabi, “Avery… My darling… Nabigo kita… Nabigo ko ang mama mo… Babawi ako

ng kamay ng kanyang ama na sa pagkakahawak sa

sigaw ang bumalot sa loob

ang

magdamag, ang kanyang mundo ay sumailalim sa isang makabagbag-damdaming pagbabago.

ay may asawa at buntis, at ang kanyang ama ay wala na.

ay inalis sa kanya at itinulak siya

ng libing ay

gaanong mga tao ang dumalo sa libing, hindi mula nang bumagsak ang

pumunta si Wanda sa isang hotel kasama ang mga bisita.

na parang isang kawan ng mga ligaw

Laura na lang ang naiwan sa sementeryo.

ay kasing dilim ng kulay abong

habang nakatitig sa lapida ng kanyang ama sa habang may

tingin at sinabi sa mahinang boses, “Oo.

ni Avery.

ganoon, bakit ka

bumuntong-hininga si Laura. “Masalimuot ang mga relasyon, Avery. Hindi lang ito tungkol sa pag-ibig

iyon, bitbit ni Avery ang kanyang pagod na katawan pabalik sa

hanggang sa katapusan

man lang siya bumalik sa mansyon sa loob ng tatlong araw.

sinuman mula sa pamilyang Foster ang nakipag-ugnayan sa kanya.

kahit kanino sa Foster house ang tungkol sa pagpanaw

ay mas malamig kaysa sa yelo at mas malamig

nakasindi ang mga ilaw ng mansyon, at napuno ng

ay nakabihis ng pang-siyam at masayang nag-uusap na may mga baso ng alak sa

sa kanyang paglalakad.

Napansin siya ni Mrs. Cooper at nagmamadaling

ay lubos na kabaligtaran sa kasiglahan ng sala, ngunit ang ngiti

sabay

binti na sumisilip mula sa ilalim ng laylayan. Sa kanyang mga paa ay isang pares ng itim, mababang takong na